Op zaterdagavond 25 januari bereikte ons het schokkende en immens trieste bericht dat Wouter Eiting is overleden. 

Als je het over een clubman hebt, dan heb je het over Wouter. Een kind van onze club. Op zijn zesde begon hij als pupil, waarna hij de jeugdopleiding doorliep als keeper. Vervolgens verdwenen de handschoenen in de kast, maar zijn inzet voor onze vereniging hield daarmee zeker niet op. In tegendeel zelfs. Waar hij als doelman al graag de hoeken indook, daar dook hij als vrijwilliger in alle gaten die vrijkwamen binnen de organisatie van de club. Er is vrijwel geen functie, die hij niet heeft vervuld. Zo was Wouter jarenlang elftalleider van de eerste selectie, maar ook van het derde, van onze 45-plussers en daarvoor van diverse jeugdteams. Hij was secretaris, kantinebeheerder, barman, jeugdtrainer, bestuurslid van de supportersvereniging en keepercoördinator van de jeugd. Als drijvende kracht was Wouter hét gezicht van ons Schoffeltoernooi. Toen een paar jaar geleden het 75-jarig jubileumfeest georganiseerd moest worden was het vanzelfsprekend dat Wouter in de organiserende commissie plaatsnam. Zijn naam stond als één van de eersten op papier. En natuurlijk was er geen spoortje twijfel toen hij hiervoor gevraagd werd. Voor zijn club was immers niets te gek! Zojuist checkten we de lijst met vrijwilligers voor de verhuizing naar onze tijdelijke accommodatie die voor aanstaande zondag gepland staat. Uiteraard had Wouter zich ook alweer aangemeld…

Hij zal de nieuwbouw echter niet meer meemaken. Dat doet ons pijn en veel verdriet. We verliezen immers niet alleen een vrijwilliger. Wouter was veel meer dan dat. Hij was een vriend van de club en van heel veel mensen binnen de club. Hartelijker en meer betrokken dan hem kom je ze zelden tegen. Dat maakt ook dat hij geliefd was binnen alle gelederen van SV Borger en ver daarbuiten. Iedereen kent hem en hij leek iedereen te kennen. Even bijpraten, even belangstelling tonen. Kritisch als hij het nodig achtte, maar altijd op een constructieve manier. Het typeert Wouter. Een bescheiden kerel met een groot groenwit hart. Voor ons en zeker ook voor zijn andere grote voetballiefde FC Groningen. Ook daar bouwde hij onder de supporters een mooie vriendenkring op. 

We begonnen dit In Memoriam met de betiteling clubman. Misschien doen we Wouter daarmee zelfs nog wel tekort. Voor ons was hij een held en blijft hij dat ook. Een clubheld wiens groenwitte hart veel te vroeg is gestopt met kloppen. We gaan hem enorm missen en de herinneringen blijven we koesteren. Wouter bedankt voor alles, held!

In gedachten zijn we bij Wouters vrouw Monique, zijn vader Jan, zijn zus Jessica, zwager Corné en alle overige familieleden, vrienden, clubgenoten en medesupporters. We wensen hen heel veel kracht en sterkte om dit gemis te kunnen dragen. 

Bestuur en leden SV Borger.